Ter ere van ons 40-jarig bestaan wilden we iets bijzonders ondernemen. Een buitenlandse concertreis stond nog niet in onze annalen. De keus viel op het Chorfest in Leipzig, van 26 to 29 mei 2022. Odeon tussen 350 andere koren. Leipzig ist ganz chor bleek een terecht motto.
Op zaterdagmorgen moesten we al om 9 uur een soundcheck doen en om 11 uur waren wij voor onze categorie ingedeeld, en zelfs op een zaterdagochtend zat de theaterzaal bomvol. De voorzitter van de jury Anette hadden wij toevallig al tijdens de chaotische treinreis naar Leipzig ontmoet. Dat schept toch een band en leidde tot een hilarische introductie in een mengelmoesje van Duits, Nederlands en Limburgs (en noe oet de kop mit peskes). Tot onze grote verrassing bleef het doodstil na ons eerste nummer. Jacqueline, met de rug naar het publiek trok een vragend gezicht? Wij waren met zijn allen stomverbaasd om de aanwezigen met hun wild wapperende handen te zien. Het publiek, dat met mondkapjes in de zaal zat, was gevraagd om “alleen met handen in de lucht te wapperen”, verklaarde jurylid Anette snel (Coronamaatregel). We schoten spontaan in de lach en heel Odeon wapperde enthousiast terug. Gelukkig wisten we het publiek zo danig te raken met ons optreden dat vanaf het derde nummer het wapperen overboord ging en er enthousiast werd geklapt: regels of geen regels!
Later die zaterdag hadden wij een tweede optreden in de Kupfersaal in het centrum van Leipzig. De zaal was bomvol en overal stonden mensen. Jacqueline vroeg daarom of we nog even zouden wachten met opkomen, zodat iedereen kon gaan zitten. Groot was de verbazing toen het antwoord volgde: alle stoelen zijn al bezet, je zult je door het publiek heen moeten wurmen om bij het podium te komen. Zo gezegd, zo gedaan. Het Duitse publiek was super enthousiast vanaf de eerste noot. Aan de wapperende handjes tussen het publiek kon je zien wie ’s morgens ook bij de wedstrijd was geweest, maar hier was geen sprake van een ‘stil’ applaus. Bij de ABBA medley aan het einde van ons optreden ging iedereen echt helemaal los. Het publiek zong harder dan Odeon en stond te dansen en te klappen. Onder staande ovaties hebben we het podium verlaten. We hebben ons nog nooit zo’n ster-act gevoeld!
Op zondag zaten we alweer vroeg in de trein naar huis. Groot was de opwinding toen Jacqueline een appje kreeg dat we de Sonderpreis voor Emotionalster Auftritt (meest bevlogen optreden) in onze klasse gewonnen hadden. Wie had dat verwacht?
En als kers op de taart kregen we in de dagen daarna ook nog een brief met felicitaties van het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Maastricht. Lof voor Odeon als ambassadeurs voor Maastricht. Een jubileumconcertreis met een gouden randje om nooit meer te vergeten.