Odeon verzorgde in oktober 2023 de koorpartijen van de opera La Traviata. Hieronder delen we onze mooie ervaringen met deze opera. We hebben genoten van vijf uitverkochte voorstellingen. Meer informatie over de locatie, spelers, en organisatie vind je hier.
Licht uit, spots aan!
Het publiek komt binnen en ziet een leeg podium met een betonnen blok. Er ligt ‘iets’ onder een wit laken. Als Violetta het witte laken weg trekt, komt haar spiegelfiguur (Ananda) op haar af. In de coulissen horen we het geroezemoes van het publiek; het verrassingseffect is weer geslaagd. Voor aanvang van iedere voorstelling maakten we voor het blok een groepsfoto, zodat Ananda ongezien onder het laken kon gaan liggen…
 |
Eerste akte – Parijs
Maintenee Violetta geeft een feest. De gasten (cast en koorleden) begroeten elkaar hartelijk. Alfredo, een jongen uit de provincie, is meteen gefascineerd van Violetta. Na een muzikale toost op het goede leven, zingt hij een duet met haar. De gasten staan op dat moment in een freeze, zodat alle aandacht naar Violetta en Alfredo gaat. Tussen de koorleden werd gewed hoe hoog je je arm in een proostende beweging kunt houden zonder te bewegen tijdens de freeze van vier minuten…
 |  |
 |  |
Tweede akte – de provincie
De liefde tussen Violetta en Alfredo bloeit op. Alfredo’s vader staat echter niet achter de keuze van zijn zoon en probeert Violetta ervan te overtuigen Alfredo te verlaten. Violetta gaat akkoord, omdat ze weet dat Alfredo zonder haar beter af is en omdat ze tuberculose heeft, een ernstige ziekte in die tijd. Overmand door verdriet schrijft ze een afscheidsbrief aan Alfredo. Violetta’s spiegelfiguur wil haar tot andere gedachten brengen, maar de koormannen vormen een blok en duwen haar steeds harder weg. Dit werd zo overtuigend gedaan, dat dit tijdens één van de voorstellingen een paar blauwe knieën opleverde…
 |  |
 |  |
Derde akte – Parijs
Het is Carnaval. Een groep zigeunerinnen (koorvrouwen) leest bij omstanders de hand en er wordt een stierengevecht gehouden. De stoere koormannen joelen voor de matador en zetten geld in op de winnaar. Uiteindelijk wordt de stier, gespeeld door Ananda, geveld. Alfredo is nog steeds woedend op Violetta en gooit een deel van het geld over haar heen, haar daarbij uitmakend voor een hoer.
Alfredo’s vader heeft spijt van zijn gekonkel en vertelt Alfredo wat er echt gebeurd is. Hierdoor vinden Violetta en Alfredo elkaar weer, maar Violetta’s ziekte is inmiddels zo ver gevorderd dat ze kort daarna in Alfredo’s armen sterft. Terwijl Violetta’s Addio del Passato nog naklinkt, zingt het koor als dronken, feestvierende massa de Bacchanale op straat. Dat vonden wij als koor in eerste instantie wel zonde van die scene, maar de symboliek is sterk, leven en dood naast elkaar. En voor sommigen gaat het leven door…Sì, la vita s’addoppia al gioir!
 |  |
 |  |
Foto’s: Sanne Linssen Fotografie